بسم الله الرحمن الرحیم. عرض سلام و ادب خدمت دوستان ارجمندم. درباره مطالب جناب ماموستا احمد نعمتی که بنده همچون یک جوان اهل سنت برای ایشان و ترجمه هایش احترامی فراوان قائل هستم می خواستم به صورت بسیار موجز نکاتی گذرا را خدمتتون عارض گردم گردم که برخی از آن ها تبیین و برخی دیگر نقد می باشد: 1.اینکه گفته اند:استاد نعمتی فقیه است برای بنده و شاید خیلی از افراد سوال باشد که فقیه به چه معنا؟آیا آن فقیهی که در اصول الفقه دارای حد تام و رسم مشخص است یا خیر تعبیری دیگر است؟ بنده خود کمتر بینی و ندیدن سرمایه های خودی را هرگز نمی پسندم و بدان معتقد نیستم اما دوست داشتم که برایم روشن گردد آیا ماموستا خودشان بر فقیه بودن خود معتقداند؟ 2.اینکه فرموده اند نصوص محدود اند.کسانی غیر از ایشان همچون ابن رشد و سرخسی و شاطبی گفته اند..اما ما جزئیات و تفاصیل احکامی، گرچه جدید باشند را بر ادله اجمالی تطبیق می دهیم.که سرخسی در اصولش چنین آورده:(أن تمام الفقه لا يكون إلا باجتماع ثلاثة أشياء:العلم بالمشروعات،والإتقان في معرفة ذلك بالوقوف علي النصوص بمعانيها وضبط الأصول بفروعها،ثم العمل...) همچنین ابن رشد نیز قضیه ی قیاس را راه حل برای امور مستحدثه می داند،اینگونه نیست که بزرگان گذشته به فکر نبوده اند و مسائل جدید عصر خودشان را بی تفاوت کنار گذاشته باشند،ما مسائلی در فقه داریم که به فقه مقدر و تقدیرات مشهور است که افق دید فقهای ما و استحکام فقه ما را می رساند..اما دیدگاه ابن رشد: ابن رشد در مقدمه ى بداية المجتهد ونهاية مقتصد گفته است: ("إن الطرق التي منها تلقيت الأحكام عن النبي - صلى الله عليه وسلم - بالجنس ثلاثة:إما لفظ، وإما فعل، وإما إقرار. وأما ما سكت عنه الشارع من الأحكام، فقال الجمهور:إن طرق الوقوف عليه هو القياس" إلى أن يقول: "ودليل العقل يشهد بثبوته،ذلك أن الوقائع بين أشخاص الأناسي غير متناهية، والنصوص والأفعال و الإقرارات متناهية، ومحال أن يقابل ما لا يتناهى بما يتناهى".) ایشان قیاس را در امور مسکوت عنه که می تواند امور جدید و عصری باشند را راه حل دانسته اند و عقل را هم شاهدی بر آن دانسته اند. 3.فقه مردسالار.. ماموستا گیان،استاد ارجمندم،ما جوانان در این عصر بر سر این قبیل مسائل در مورد جایگاه زنان در اسلام با الحاد و آتئیسم مناظره و مبارزه داریم و از سوی دیگر تاریخمندی را که از جانب برخی اساتید مطرح است برنمی گزینیم و بدان نقد داریم،من در تعجبم که یکی از موارد مخاطبین من استادی مثل شما باشد. آنچه که در دین درباره ی مرد و زن به چشم می خورد تفاوت منصب و وظائف است که هیچ کس نمی تواند آن را انکار کند که این تفاوت ساختارها،تفاوت وظایف و حقوق را می رساند.مگه اینکه:مرد موظف به پرداخت مهریه،رفع مایحتاج زندگی،نفقه،و...است یک نوع زن سالاری را نمی رساند.اگر ما اینگونه فقه را بنگریم نگاهی ناقص بدان داشتیم.این تفاوت حمل بر تفاهم و تکامل است نه اینکه ظلمی واقع گردد زیرا ملاک برتری تقواست نه جنسیت،مگر امامت و حکومت داری و قضاوت فضیلت اند که عدم برخورداری از آن مایه ی ضعف گردد. 4.در مورد تیپ شناسی که فرموده اند،خارج از نقد من به آن، یک نوع سرقت علمی صورت گرفته است که این سخن تازه و نو را کاک محمد حسینی گفته اند که لازم بود ایشان یا اصلاح وب رفرنس ارائه دهند: این هم نظر استاد در این مورد،هنگامی که به ایشان خبر داده شد و بسیار متین و عالمانه بدان پرداختند که مطلب خودشان نیست (البته بایستی بعرض برسانم مثال تراث فقهی درادوار تاریخ بسان پدر متوفی باسه فرزندخلف:سلفیت یابنیادگرایی، احزاب ومذاهب اسلامی یاروشنفکری ودمکراسی اسلامی ازگفتارصائب استادمحمدحسینی میباشدوحقیرباان موافقم ودیگرنواندیشان دینی پراکنده بدان پرداخته اندبعون خدا درکامنت تفصیلی بدان خواهم پرداخت /نعمتی) حال باید اصلاح وب این نقل قول را اصلاح کند. 5.در مورد مسائل جدید. اجتهاد همیشه بوده و هست که این یک امر بدیهی است.اما اگه ما به علت نبود اجتهادات گذشتگان در فقه گذشته در مورد مسائل مستحدثه و معاصر،آن فقه را کنار گذاشته و یا بی اهمیت بدانیم و مورد تاخت و تاز قرار دهیم،نوعی بی انصافیست،گذشتگان ما اصول سازی کرده اند که ما می توانیم این جزئیات را بر ادله ی اجمالی منطبق کنیم، 7.در مورد مساله ی تغییرالفتوی..امام ابن قیم جوزی.. اتفاقا خود ابن قیم هم اشاره کرده که مساله ی مهم است و درک آن لازم است.اما باید متوجه یک نکته ی بسیار کلیدی باشیم که تغییر فتوی با تغییر حکم متفاوت است.امروزه آنچه که مد روز شده تغییر حکم است نه تغییر فتوی.آنچه را که نوگرایان بدان استناد می کنند و حکم را تغییر می دهند مسائل امام عمر است درحالی که حضرت عمر تغییر حکم نداده بلکه تغییر فتوی داده اند که برگرفته از شرایط موجود و همچون یک فرع بوده و هرگاه شرایط عارضی برداشته می شد به اصل قضیه رجوع می شد. سعید قادری.